[toc]

Atque haec coniunctio^x confusioque_y virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Sin aliud quid voles, postea. Equidem e Cn. Facillimum id quidem est, inquam. Eademne, quae restincta siti?

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Sedulo, inquam, faciam.

Rationis enim perfectio est virtus; Sed plane dicit quod intellegit. Omnia peccata paria dicitis. Sed residamus, inquit, si placet. Est, ut dicis, inquam. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

• Mihi enim satis est, ipsis non satis.
• Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
• Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
• Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
• Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Id enim natura desiderat. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Iam in altera philosophiae parte. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Oratio me istius philosophi non offendit;

• Quae contraria sunt his, malane?
• Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Non potes, nisi retexueris illa.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Deprehensus omnem poenam contemnet. Tum mihi Piso: Quid ergo? Duo Reges: constructio interrete. Oratio me istius philosophi non offendit; Urgent tamen et nihil remittunt.

• Restatis igitur vos;
• Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
• Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
• Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Quid censes in Latino fore?

Moriatur, inquit. Age sane, inquam. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Negare non possum.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sumenda potius quam expetenda. Itaque ab his ordiamur. Quo modo autem philosophus loquitur?

Quis enim redargueret? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quare conare, quaeso. Itaque his sapiens semper vacabit. Erat enim res aperta.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Quid censes in Latino fore? Dici enim nihil potest verius. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Comprehensum, quod cognitum non habet?

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Sed residamus, inquit, si placet. Perge porro; Et quidem, inquit, vehementer errat; Illi enim inter se dissentiunt.

Respondeat totidem verbis.

Inquit, dasne adolescenti veniam? Cur id non ita fit? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quae contraria sunt his, malane? Non igitur bene.

• An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
• Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
• Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
• Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
• O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

At coluit ipse amicitias. Praeclare hoc quidem. Iam contemni non poteris. Quae ista amicitia est? Sed nunc, quod agimus; Id est enim, de quo quaerimus.

Sint ista Graecorum; A mene tu? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Omnia peccata paria dicitis. Non laboro, inquit, de nomine.

Est, ut dicis, inquit;

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Eam stabilem appellas. Non est igitur summum malum dolor. Quid iudicant sensus? Quo igitur, inquit, modo? Praeteritis, inquit, gaudeo.

Quid nunc honeste dicit?

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quis est tam dissimile homini. Prioris generis est docilitas, memoria; Ut pulsi recurrant? Sed quae tandem ista ratio est? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sullae consulatum?

Quis hoc dicit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Non igitur bene. Paria sunt igitur. Scaevolam M. Primum divisit ineleganter;

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Deinde dolorem quem maximum? Si quae forte-possumus. Si longus, levis.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quis est tam dissimile homini. Easdemne res? Falli igitur possumus. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

1. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
2. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
3. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
4. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Easdemne res? Eam stabilem appellas. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Quis enim redargueret? Quorum altera prosunt, nocent altera. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Stoici scilicet. Quid me istud rogas? At multis se probavit.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

1. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
2. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Quid de Pythagora? Sed nunc, quod agimus;

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Sed haec omittamus; Sint ista Graecorum;

Odium autem et invidiam facile vitabis. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ita credo. Tum mihi Piso: Quid ergo? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Bonum liberi: misera orbitas. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Magna laus. Res enim concurrent contrariae. Etiam beatissimum?

Nunc vides, quid faciat. Duo Reges: constructio interrete.

Ubi ut eam caperet aut quando?

Nec tamen argumentum hoc Epicurus a parvis petivit aut etiam a bestiis, quae putat esse specula naturae, ut diceret ab iis duce natura hanc voluptatem expeti nihil dolendi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne quam sit magna dissensio? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Si longus, levis; Ita prorsus, inquam; Id mihi magnum videtur. Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Sint ista Graecorum;

Eam stabilem appellas. Quibus ego vehementer assentior. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nos vero, inquit ille; Verum hoc idem saepe faciamus. Sed plane dicit quod intellegit. Quae duo sunt, unum facit.

Iam enim adesse poterit. Quid adiuvas?

Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu?

• Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
• Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
• Nemo igitur esse beatus potest.
• Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
• Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

• Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
• Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
• Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
• Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Age, inquies, ista parva sunt. Laboro autem non sine causa; Nam de isto magna dissensio est. Quid iudicant sensus?